به طور کلی، روغن زیتون بکر به سادگی روغنی است که از میوه درختان زیتون به دست می آید. به خودی خود بسیار ساده و سرراست به نظر می رسد.
اما انواع مختلفی از روغن زیتون وجود دارد که نه بر اساس نوع زیتون مورد استفاده، بلکه به دلیل فرآیند استخراج روغن و همچنین با افزودنی‌ها و سطح اسید اولئیک آزاد روغن از هم جدا می‌شوند. مطمئن شوید که بهترین مارک های روغن زیتون را در انبار خود ذخیره کنید.
طبق گفته شورای بین المللی زیتون، روغن زیتون بکر دارای سطح کمی بالاتر از اسید اولئیک است. همچنین نسبت به روغن زیتون فرابکر طعم کمی کمتری دارد.
روغن بکر به ندرت در فروشگاه های مواد غذایی یافت می شود. معمولا انتخاب شما بین روغن زیتون فوق بکر، معمولی و سبک خواهد بود.
با نگاهی به این برند خاص از روغن زیتون و روغن زیتون فوق بکر در کنار هم، می توانید متوجه شوید که روغن زیتون فوق بکر رنگی تیره تر دارد، در حالی که روغن زیتون معمولی رنگ روشن تر و روشن تری دارد.
این تفاوت رنگ اما از برندی به برند دیگر متفاوت است و فریبنده است. شما نمی توانید از رنگ برای تشخیص مطمئن دو درجه روغن استفاده کنید. روغن زیتون می تواند از نظر طعم و کیفیت به شدت متفاوت باشد و رنگ تنها یک عامل است و نه عامل متمایز کننده.
همچنین ممکن است روغنی را که به عنوان روغن زیتون یا روغن زیتون خالص برچسب گذاری شده است تشخیص دهید. این همان چیزی است که ما روغن زیتون معمولی در نظر می گیریم. این روغن معمولاً ترکیبی از روغن زیتون بکر و روغن زیتون تصفیه شده است (در فرآیند استخراج روغن و از بین بردن عیوب میوه از حرارت و یا مواد شیمیایی استفاده می شود.
روغن زیتون خالص روغنی با کیفیت پایین تر از روغن زیتون فرابکر یا بکر است، با رنگ روشن تر، طعم خنثی تر و اسید اولئیک بین 3-4٪. این نوع روغن زیتون یک روغن همه منظوره برای پخت و پز است.
این نوع روغن زیتون است که نام آن ممکن است باعث سردرگمی شود. سبک به این معنی نیست که این روغن زیتون کالری کمتری دارد. بلکه یک اصطلاح بازاریابی است که برای توصیف طعم سبک تر روغن استفاده می شود.
