امروزه ماهی سالمون شمال ماهی قزل آلا به دلیل مهاجرت طاقت فرسا شناخته شده است.
علاوه بر جمعیت کوچک آمریکای شمالی، گروه هایی از ماهی قزل آلا اقیانوس اطلس نیز در رودخانه های ساحلی شمال شرقی اروپا، از جمله ایسلند و شمال غربی روسیه یافت می شود.
گونه های ماهی قزل آلا اقیانوس آرام در سراسر غرب ایالات متحده و شمال غربی اقیانوس آرام کانادا و همچنین در ژاپن یافت می شود.
همه گونه ها در نهرهای آب شیرین متولد می شوند و به عنوان جوان به اقیانوس مهاجرت می کنند. ماهی سالمون Sockeye تا سه سال در زیستگاه زایمان خود باقی می ماند – بیشتر از هر ماهی آزاد دیگری.
ماهی قزل آلا بالغ معمولاً یک تا پنج سال را در اقیانوس سپری می کند، جایی که عمدتاً از زئوپلانکتون ها تغذیه می کند، قبل از اینکه برای تخم ریزی به رودخانه های آب شیرین بازگردند.
این سفر خطرناک و طاقت فرسا که گاهی صدها مایل بر خلاف جریان جریان دارد، «دویدن ماهی قزل آلا» نامیده می شود.
ماهی قزل آلا از بو برای بازگشت به محل تخم ریزی اولیه خود استفاده می کند.
ماهی قزل آلا اقیانوس آرام در عرض چند هفته پس از تخم ریزی می میرند، مانند بیشتر ماهی قزل آلا نر اقیانوس اطلس. با این حال، 10 تا 40 درصد ماهی آزاد اقیانوس اطلس ماده زنده می مانند و به دریا باز می گردند.
برخی از گونه‌های ماهی قزل آلا گونه‌های اصلی در نظر گرفته می‌شوند که برای حفظ اکوسیستم آنها حیاتی است.
به عنوان مثال، ماهی قزل آلا چشم جورابی، یک گونه اصلی در خلیج بریستول آلاسکا است که بخشی از پارک ملی کاتمای است.
همانطور که ماهی قزل آلا تخم ریزی می کند و شروع به مردن می کند، لاشه آنها تجزیه شده و خاک سواحل رودخانه و جنگل های شمالی پارک را بارور می کند.
سپس گیاهان در امتداد مواد مغذی به بسیاری از حیواناتی که در منطقه زندگی می‌کنند و رشد می‌کنند، می‌رسانند.
